تحقق رویای آسانسورهای فضایی تا 2 دهه آینده
کوتاه کننده لینک: یک استاد فیزیک در کانادا می گوید آسانسورهای فضایی علمی-تخیلی می توانند در 2 یا 3 دهه آینده به یک واقعیت در دسترس تبدیل شوند.
به گزارش کوتاه کننده لینک به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، آسانسور فضایی سازه ای است که از زمین به آسمان می رود و امکان دارد مفهومی دوردست و دور از ذهن به نظر برسد، اما می تواند نزدیک تر از چیزی باشد که فکر می نماییم.
استفان کوهن، استاد فیزیک در کالج وانیر(Vanier) در مونترال کانادا در مقاله ای که در مجله Scientific American انتشار یافته، گفته که اعتقاد دارد این فناوری علمی-تخیلی می تواند در دو یا سه دهه آینده به حقیقت تبدیل گردد.
کوهن یک آسانسور فضایی را این گونه توصیف می کند: یک کابل که از زمین به فضا کشیده شده است و افراد و محموله ها به سادگی می توانند در طول آن حرکت کنند.
وی در مقاله خود ادعا می کند که مهندسان و دانشمندان در طراحی این سازه های عظیم که می توانند راه دسترسی ما به فضا را متحول کنند، حوزه جدیدی را ابداع می کنند.
چرا آسانسور فضایی بسازیم؟
آسانسورهای فضایی این پتانسیل را دارند که هزینه و انرژی لازم برای رفتن به فضا را بشدت کاهش دهند. شرکت هایی مانند اسپین لانچ(SpinLaunch) درحال آزمایش فناوری های نوین و بالقوه ی پیشگامی هستند که می تواند هزینه های ارسال ماهواره های کوچک و محموله های علمی به فضا را به شکل قابل ملاحظه ای کم کند.
آسانسورهای فضایی می توانند افراد، محموله ها و تجهیزات علمی را به فضا بفرستند، ازاین رو مزیت بیشتری برای افزایش پروازهای فضایی انسانی و گردشگری فضایی خواهند داشت.
کوهن می گوید: با آسانسورهای فضایی، کلمه ی "ماموریت فضایی" با "عبور و مرور" جایگزین می شود، برای اینکه سفر به فضا به امری عادی تبدیل می شود و به طور عمده فارغ از شرایط آب و هوایی می شود. این عبور و مرورهای فضایی، ایمن تر از شیوه های فعلی خواهند بود و به سبب آن فضانوردان دیگر با هر پرتاب، متحمل خطر نمی شوند.
وی می افزاید: یک آسانسور فضایی تبدیل به پلی برای کل منظومه شمسی می شود. شما می توانید محموله ای را در بخش پایینی آن رها کنید تا به دور زمین بچرخد و اگر این کار را در بخش بالایی انجام دهید، به دور خورشید خواهد چرخید و همه این ها بدون سوخت صورت می گیرد.
یک آسانسور فضایی چگونه کار می کند؟
کوهن توضیح می دهد که شیفتگی او به آسانسورهای فضایی از زمانی شروع شده که در سال ۲۰۰۴ درحال بحث درباره ی موضوعات رساله خود با پروفسور آرون میسرا، کارشناس برجسته فضایی در بخش مهندسی مکانیک در دانشگاه مک گیل(McGill) بوده است.
پروفسور میسرا در مورد مفهوم آسانسور فضایی به او اینچنین گفته که کابلی به طول ۱۰۰ هزار کیلومتر است که از استوای زمین تا آسمان امتداد می یابد و به یک ماهواره در مداری زمین آهنگ متصل می شود. به این مفهوم که با همان سرعتی به دور زمین می چرخد که زمین درحال چرخش است و ازاین رو بر فراز یک مکان ثابت پرواز می کند.
این مفهوم همینطور از بالارونده های مکانیکی برای سفر به ارتفاعات مختلف از سطح زمین استفاده می نماید. بسته به ارتفاعی که یک کپسول یا فضاپیما در آن رها می شود، یا آغاز به چرخش به دور زمین یا خورشید می کند یا باردیگر به زمین سقوط می کند.
مفاهیم مختلف در طول سال ها انواع مختلفی از بالارونده های مکانیکی را پیشنهاد کرده اند. برای مثال، یک مفهوم آسانسور فضایی از حمل و نقل ریلی مگ لِو(قطار مغناطیسی) برای عبور در امتداد یک کابل فضایی عظیم با سرعت های بسیار بالا استفاده می نماید.
همانطور که کوهن در مقاله خود اشاره می کند، مواد مورد نیاز برای ساخت چنین کابلی باید ۵۰ برابر قویتر از فولاد باشد، ازاین رو آسانسورهای فضایی با فناوری فعلی ما غیر ممکن هستند. اما او و برخی از افراد دیگر در جهان می گویند که این مشکل حل می شود.
بااینکه کوهن مستقیماً روی جنبه ابداع ماده لازم برای اجرائی کردن ایده آسانسورهای فضایی کار نمی کند، اما اعتقاد دارد که انسان تنها دو یا سه دهه با مواد مورد نیاز برای تحقق آسانسورهای فضایی فاصله دارد.، چونکه دانشمندان به صورت مداوم درحال کار بر روی ساخت مواد و فناوری های قوی تر هستند و این کار می تواند روزی منجر به ظهور آسانسورهای فضایی شود.
کوهن می گوید این پیشرفتی است که می تواند درب های گردشگری فضایی را به روی عموم مردم باز کند.
منبع: كوتاه كننده لینك
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان gph در مورد این مطلب