پرش نخستین زن از استراتوسفر زمین
کوتاه کننده لینک: این چترباز جسور می تواند تبدیل به نخستین زنی شود که از استراتوسفر زمین می پرد.
به گزارش کوتاه کننده لینک به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، سواتی ورشنی(Swati Varshney) چندین دهه را به چتر بازی گذرانده است. حالا، او به عنوان یک چترباز زن برای نخستین بار بالاتر از هر زمان دیگری در آسمان اوج می گیرد.
ورشنی که ۱۲۰۰ پرش و یک مدرک دکترا دارد، اهل هند و یکی از سه «کاوشگر» در پروژه «Hera Rising» است. این پروژه ی غیرانتفاعی می خواهد برای نخستین بار یک زن را به جو زمین بفرستد.
دو فینالیست دیگر که فرصت پرش در استراتوسفر را داشتند، الیانا رودریکز(Eliana Rodriquez) از کلمبیا و دایانا والرین خیمنز(Valerín Jiménez) از کاستاریکا هستند. شخص برگزیده، بعد از ۱۸ ماه آموزش مشخص می شود و دو فرد دیگر برای پشتیبانی زمینی و توسعه آموزشی در تیم باقی خواهند ماند.
پروژه ی «هرا رایزینگ» با هدف شکستن موانع جنسیتی بوجود آمد. آنها همین طور تخصص فنی قابل توجهی در تیم خواهند داشت. به عنوان مثال، تجهیزات تا حد زیادی توسط شرکت توسعه فضایی پاراگون(Paragon Space Development Corp) ارائه خواهند شد که به رکوردشکنی چتربازی قبلی کمک کرده است.
اسپیس با ورشنی در مورد شغل او مصاحبه کرده است و در مورد آن چه که او انتظار دارد یاد بگیرد و این که این فرصت تاریخی برای او چه معنایی دارد، از او پرسیده است که در ادامه می توانید این گفتگو را مطالعه کنید.
از سفر چتربازی خود به ما بگویید
ورشنی: پیشرفت تحصیلی و مسیر شغلی من با چتربازی در هم تنیده است. بدین سبب من آغاز به چتربازی کردم. این کار را انجام دادم تا آنرا در لیست کارهایی که می خواهم در طول زندگی انجام دهم، تیک بزنم. از انجام آن بسیار لذت بردم. در سقوط آزاد واقعا احساس راحتی می کردم. من آنرا دوست داشتم، اما می خواستم برگردم و این را به عنوان یک سرگرمی جالب دنبال کنم. من برای کارشناسی ارشد در کمبریج پذیرفته شده بودم و در راه ادامه ی تحصیل در مقطع دکتری در موسسه فناوری ماساچوست(MIT) بودم. واقعا چیزی را می خواستم که کاملا متفاوت باشد و راهی برای رهایی از کاری که در زندگی روزمره ام انجام می دادم. شروع کردم به دریافت گواهینامه، آموزش دیدن، یادگیری بیشتر در مورد این ورزش، آموختن اینکه راه های مختلفی برای پیشرفت و کارهای متفاوتی برای انجام وجود دارد. و من چیزهای زیادی در مورد پرواز در آسمان یاد گرفتم.
این تبدیل به چیزی شد که خیلی بیش از آن چه که قبلا فکر می کردم شبیه به آموزش علمی من بود. این فقط یک راه دیگر برای من بود تا هدف یادگیری مادام العمر را دنبال کنم. رشته های بیشتری برای امتحان کردن وجود دارد، رویدادهای بیشتری برای رفتن وجود دارد، مسابقات وجود دارند. این راه تبدیل شد به یک سفر لایتناهی که در کنار حرفه ی دانشگاهی من پیش می رود.
چگونه با Hera Rising آشنا شدید؟
ورشنی: بنیانگذاران پروژه با تعدادی از افراد فعال در عرصه ی چتربازی تماس گرفتند تا بدانند چه کسانی گزینه ی خوبی برای این پروژه خواهند بود. معیارهایی داشتند. آنها می خواستند آن فرد یک زن باشد، ترجیحا با پیش زمینه ی رشته های علم، فناوری، مهندسی و ریاضی و یک اقلیت کمتر شناخته شده باشد. مجموعه ای از مصاحبه ها و گفتگوها با آن تیم انجام دادم و فهمیدم که این پروسه چگونه به انجام می رسد و سپس در مورد علایقم پرسیده شد. آیا من این کار را برای دلیلهای درست انجام می دهم؟
در طول این دوره، من با هم تیمی هایم که دو کاشف دیگر هستند که برای این پروژه انتخاب شده اند، ملاقات کردم. زمانی که برای امتحان لباس فضایی به هیوستون رفتیم، دیانا و الیانا را ملاقات کردم. و این یک تجربه واقعا باورنکردنی بود. من در تعجب بودم که هر سه ما درحال رقابت برای این بودیم که آن یک نفری باشیم که از فضا می پرد.
سفر تیم شما چگونه است؟
ورشنی: اجزای متفاوتی از طراحی لباس فضایی در آن وجود دارد. آموزش هایی وجود دارد که کاشف ها، همچون من، باید برای آماده شدن برای این رویداد ببینند. و سپس یک مجموعه ی کامل از تحقیقات وجود دارد که در مورد طراحی سکو، آن چه در حقیقت ما را به فضا می برد، و تعدادی از آزمایشاتی که در حال انجام می باشد، و البته جنبه آموزشی اطلاعات فراهم می آورد.
مقرر است کار با اندازه زدن لباس شروع شود. نگرانی های متفاوتی وجود دارد که طراحان لباس باید آنها را در نظر بگیرند تا متناسب با هر یک از کاوشگرها لباس آماده کنند. ما همه زن هستیم و کوچک تر از یک فضانورد متوسط به حساب می آییم. این چیزی است که وقتی برای امتحان کردن لباس ها رفتیم دریافتیم برای اینکه لباس ها همگی برای ما کمی بزرگ بودند. مفاصل آنها به صورتی در مکان نامناسبی قرار داشت که با بدن ما سازگاری نداشت. ما دامنه ی حرکتی محدودی داشتیم.
وقتی نوبت به تمرین برای پرش می رسد، فکر می کنم چیزهای زیادی در این مورد وجود دارد. ما باید تمرینات را در اتاق های ارتفاع انجام دهیم و یاد بگیریم چگونه بدن خودرا کنترل نماییم و از بدن خود در محیط های مرتفع استفاده نمائیم. سپس آموزش پرش نیز وجود دارد. فکر می کنم این شامل یک سری پرش در ارتفاعات بالا و بالاتر رفتن خواهد بود.
امیدوارید چه چیزی از این تجربه به دست آورید؟
ورشنی: نمی دانم هنوز پاسخ کاملی برای شما دارم یا خیر. اما طرز فکر من در مورد این پروژه این است که ترکیبی عالی از تعدادی از کلیدی ترین علایق من بشمار می رود. این علم و مهندسی است یعنی شغل من. چتربازی به عنوان یک سرگرمی، و سپس اشتیاق من برای نمایندگی و گنجاندن در هر دوی این حوزه ها بشمار می رود.
من کارهای زیادی را برای نشان دادن نیاز به تنوع و حضور اقلیت ها در ورزش های فضای باز انجام داده ام و همین طور تلاش نموده ام زنان و اقلیت های کمتر نمایندگی را برای دنبال کردن مشاغل علم، فناوری، مهندسی و ریاضی درگیر کنم. داشتن هر سه مورد از این علایق در یک نقطه و یک پروژه برای من واقعا باورنکردنی است.
منبع: كوتاه كننده لینك
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان gph در مورد این مطلب