ساخت نانوداروی رمدسیویر در دانشگاه تهران با هدف کاهش عوارض دارو
کوتاه کننده لینک: محققان مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک دانشگاه تهران موفق به ساخت نانودارویی از رمدسیویر شدند که بنظر می رسد عوارض جانبی کمتری نسبت به فرمولاسیون رایج این دارو داشته باشد.
به گزارش کوتاه کننده لینک به نقل از دانشگاه تهران، در پژوهشی که بتازگی در لابراتوار بیوآنالیز مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک دانشگاه تهران به سرپرستی دکتر هدایت اله قورچیان، استاد گروه بیوفیزیک و با همکاری فاطمه امیری و دکتر سپیده ضیایی صورت گرفته، از نانوساختارهای لیپیدی برای بارگذاری داروی رمدسیویر استفاده شده است تا عوارض جانبی این دارو کم شود.
دکتر قورچیان، سرپرست تیم پژوهشی ساخت نانوداروی رمدسیویر، در این زمینه اظهار داشت: «این نانودارو بمنظور کنترل عوارض جانبی رمدسیویر در بیماران دچار کووید -۱۹ تولید شده است. وقتی رمدسیور در داخل حامل های لیپیدی نانوساختار قرار می گیرد، زیست سازگاری بهتر، حلالیت بیشتر و کنترل رهایش بهتری پیدا می کند. در این مطالعه ابتدا حامل های لیپیدی نانوساختار حاوی رمدسیویر برای تزریق وریدی تهیه شد. سپس خواص فیزیکوشیمیایی و سَمیَت سلولی آن مورد بررسی قرار گرفت. در حالت عادی به سبب حلالیت کم و نیمه عمر کوتاه رمدسیویر در خون، به طور معمول رمدسیور همراه با سولفوبوتیل اتر-بتا-سیکلودکسترین تزریق می شود، ترکیبی که می تواند در کلیه ها تجمع پیدا کند و به لطمه کلیوی منجر شود. با بهره بردن از حامل های لیپیدی نانوساختار در نانوداروی پیشنهادی، این مشکل برطرف شد. این نانوحامل ها قادرند داروهای هیدروفوب مثل رمدسیویر را بوسیله افزایش حلالیت بهتر در دسترس سلول ها قرار دهند. تهیه نانوداروی حامل رمدسیویر با بهره گیری از روش تبخیر امولسیون در دمای بالا و انجماد در دمای پایین ممکن است.»
دکتر قورچیان درباره ی پروسه تهیه نانوداروی حاوی رمدسیویر، اظهار داشت: «تحت هم زدن سریع، فاز آبی به داخل فاز لیپیدی تزریق می شود و با امواج فراصوت یک نواخت می شود. شرایط آزمایش با بهره گیری از طراحی باکس-بنکن و نرم افزار دیزاین اکسپرت بهینه شد. فرمولاسیون بهینه شامل لیپید کل ۲.۱۳ درصد و سورفاکتانت کل یک درصد بود. در فرمولاسیون بهینه، اندازه ذرات ۱.۷±۱۵۱.۰ نانومتر (از ۱۴۹.۱ تا ۱۵۲.۱)، با ضریب پراکندگی ۰.۱±۰.۴ (از ۰.۳ تا ۰.۵)، و پتانسیل زتای ۱.۲±۴۳.۸- میلی ولت (از ۴۲.۲- تا ۴۴.۷-) حاصل شد که بازده محبوس سازی ۱.۵۷±۸۱.۳۴% (از ۷۹.۵۲ تا ۸۲.۳۳%) به دست آمد.»
عضو هیأت علمی مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک دانشگاه تهران درباره ی پایداری این نانودارو اظهار داشت: «نانوداروی حاوی رمدسیویر پایداری قابل قبولی را برای مدت ۳۰ روز در دمای ۲۵ درجه سانتی گراد نشان داد و با مایعات تزریق وریدی رایج به مدت ۴۸ ساعت سازگاری داشت.»
دکتر قورچیان با اشاره به مزایای این نانودارو گفت: «فرمولاسیون نانوداروی حاوی رمدسیویر یک رهایش پیوسته از رمدسیویر به همراه ریسک کم شده از افزایش ناگهانی دوز دارو را نشان داد که عوارض جانبی بالقوه رمدسیویر را به حداقل می رساند. داروی محبوس شده در حامل های لیپیدی نسبت به داروی تنها سرعت رهایش کمتری دارد که نشان دهنده کنترل رهایش دارو توسط حامل های لیپیدی است. نانوداروی رمدسیویر، همین طور سَمیَت سلولی کمتری برای سلول های نرمال و سالم کلیه ها به وجود می آورد که انتظار می-رود لطمه کلیوی در بیماران دچار کووید -۱۹ را بطور شایان توجهی کم کند.»
وی درباره ی دیگر امتیازات این نانودارو اظهار داشت: «در غلظت های پایین، حامل های لیپیدی نانوساختار نه فقط از سَمیَت سلولی دارو روی سلول های سالم کلیه جلوگیری می کنند، بلکه زنده مانی سلول ها را نیز افزایش می-دهند که این ممکنست به سبب حضور روغن MCT و لسیتین سویا در ساختار نانولیپیدهای سنتزشده باشد. همین طور انتظار می رود افزایش جذب رمدسیویر توسط سلول ها بواسطه افزایش نفوذپذیری غشای سلول ها نیز به سبب تأثیر روغن MCT در ساختار نانولیپیدها باشد. این مسئله، در درمان بهتر سلول های آلوده به کووید -۱۹ با کمترین عوارض جانبی اهمیت دارد، بااینکه تأیید این مساله نیازمند بررسی های بیشتر است. بر طبق نتایج حاصل از تست سَمیَت سلولی و مطابق یافته های اخیر درباره ی تأثیر درمان با رمدسیویر روی لطمه حاد کلیوی، پیش بینی می شود که این فرمولاسیون جدید جایگزین مناسبی برای فرمولاسیون رایج رمدسیویر برای درمان کووید -۱۹ باشد.»
این پژوهش با عنوان An in vitro study for reducing the cytotoxicity and dose dumping risk of remdesivir via entrapment in nanostructured lipid carriers بتازگی در مجله Scientific Reports انتشار یافته است که بوسیله این لینک دردسترس است.
منبع: كوتاه كننده لینك
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان gph در مورد این مطلب