پروژه بازگشت آمریكا به كره ماه به كجا رسید؟
کوتاه کننده لینک: آژانس فضایی آمریکا(ناسا-NASA) چند سالی است که با تمام فراز و نشیب ها، بازگشت به کره ماه را در سر می پروراند، در حالیکه این دفعه می خواهد یک پایگاه اقامتی ثابت در این قمر راه اندازی و ماه را به یک اقامتگاه دائم تبدیل کند. اما ناسا برای تحقق این برنامه معروف به ˮآرتمیسˮ چه چالش هایی را پشت سر گذاشته و با چه چالش هایی روبرو است؟
به گزارش کوتاه کننده لینک به نقل از ایسنا، برنامه "آرتمیس"(Artemis) یک برنامه پرواز فضایی انسانی بین المللی با تأمین بودجه از طرف دولت ایالات متحده است که هدف آن فرود آوردن نخستین زن و یک مرد دیگر روی کره ماه در منطقه قطب جنوب ماه تا سال ۲۰۲۴ است.
این برنامه عموما توسط ناسا، شرکتهای فضایی تجاری آمریکایی که با ناسا قرارداد بسته اند و شرکای بین المللی ناسا همچون آژانس فضایی اروپا(ESA)، آژانس اکتشاف هوافضای ژاپن(JAXA)، آژانس فضایی کانادا(CSA)، آژانس فضایی ایتالیا(ASI)، آژانس فضایی استرالیا(ASA)، آژانس فضایی انگلستان(UKSA)، آژانس فضایی امارات متحده عربی(UAESA)، آژانس فضایی دولتی اوکراین و آژانس فضایی برزیل(AEB) که همگی تحت رهبری ناسا عمل می کنند، انجام می شود.
اهداف دراز مدت این برنامه شامل شکل دهی تیم اعزامی و حضور پایدار در ماه، پی ریزی زیرساخت ها برای شرکتهای خصوصی و بنیان گذاری اقتصاد ماه و سرانجام اعزام انسان به سیاره مریخ است.
"دونالد ترامپ" رئیس جمهور سابق آمریکا در دسامبر ۲۰۱۷ یک دستورالعمل سیاست فضایی را امضا کرد که کمپین بازگشت به ماه را بنا نهاد.
"آرتمیس" از برنامه های فضاپیمایی مستمر شامل فضاپیماهای "اوریون"(Orion)، "دروازه ماه"(Lunar Gateway) و "خدمات تجاری حمل محموله" به همراه یک فرودگر سرنشین دار بهره می برد.
برای پرتاب این مأموریت به سمت ماه از موشک ناسا معروف به "سیستم پرتاب فضایی"(SLS) بعنوان وسیله اصلی پرتاب "اوریون" استفاده خواهد شد.
ناسا ۱.۶ میلیارد دلار بودجه اضافی برای "آرتمیس" برای سال مالی ۲۰۲۰ درخواست کرده بود. در حالیکه کمیته اعتبارات سنا از ناسا یک پرونده بودجه بندی پنج ساله را درخواست نمود که برای ارزیابی و تصویب توسط کنگره لازم است. ضمن اینکه دولت "جو بایدن" در فوریه ۲۰۲۱ برنامه "آرتمیس" را تأیید کرد و در حالیکه ادامه این برنامه با روی کار آمدن دولت جدید و وجود بحران هایی نظیر همه گیری بیماری کووید-۱۹ در هاله ای از ابهام قرار گرفته بود، نگرانی ها از احتمال توقف آن برطرف شد. البته "جیم برایدنستاین" رئیس ناسا با روی کار آمدن "جو بایدن" از سمت خود کنار رفت و معاون وی "استیو جورچیک" جای او را گرفت.
برنامه فعلی "آرتمیس" شامل چندین مولفه اصلی از دیگر برنامه ها و مأموریت های لغو شده ناسا مانند برنامه "صورت فلکی" و مأموریت "تغییر مسیر سیارک ها" است. این برنامه در ابتدا در سال ۲۰۰۵ تصویب گردید.
در ماه مه ۲۰۰۹، "باراک اوباما" رئیس جمهور اسبق آمریکا کمیته ای معروف به "آگوستین" را تأسیس کرد تا چندین هدف همچون پشتیبانی از ایستگاه فضایی بین المللی، توسعه مأموریت های فراتر از مدار نزدیک زمین(از جمله ماه، مریخ و اجرام نزدیک به زمین) و استفاده از فضای تجاری را در نظر بگیرد. این کمیته در نهایت به این نتیجه رسید که برنامه ناسا برای فرود روی ماه در سال ۲۰۲۰ از بودجه کافی برخوردار نیست و این فرود غیر ممکن است.
در ۱۵ آوریل ۲۰۱۰ "اوباما" در مرکز فضایی کندی سخنرانی کرد و برنامه های دولت برای ناسا را اعلام کرد و شش میلیارد دلار بودجه اضافی را پیشنهاد کرد و خواهان تهیه برنامه جدیدی برای یک ابرموشک جدید با قابلیت حمل خدمه به مدار مریخ تا اواسط دهه ۲۰۳۰ شد.
وی در ۱۱ اکتبر ۲۰۱۰ مجوز ناسا را امضا کرد که شامل الزامات توسعه سریع موشک "سیستم پرتاب فضایی" بعنوان وسیله نقلیه بعدی برای پرتاب شاتل فضایی به ماه و مریخ در نظر گرفته شده بود.
در تاریخ ۳۰ ژوئن ۲۰۱۷ "دونالد ترامپ" یک فرمان اجرایی برای تأسیس مجدد شورای ملی فضایی را به ریاست "مایک پنس" معاون رئیس جمهور امضا کرد. این فرمان اجرایی، برنامه های پرواز فضایی انسانی در ارتباط با دوران اوباما را حفظ کرد و توسعه خدمات تجاری، موشک "سیستم پرتاب فضایی" و فضاپیمای "اوریون" را برای انجام مأموریت های فضایی عمیق خواهان شد، ضمن اینکه تصمیم بر کاهش تحقیقات علوم زمینی ناسا و تعطیلی دفتر آموزش ناسا شد.
"ترامپ" در ۱۱ دسامبر ۲۰۱۷ "دستورالعمل سیاست فضایی ۱" را تغییر داد و خواهان تغییر در سیاست ملی فضایی و پی ریزی یک برنامه یکپارچه تحت رهبری ایالات متحده با همراهی و همکاری شرکای بخش خصوصی برای بازگشت انسان به ماه و به دنبال آن مأموریت های مریخی و فراتر از آن شد. این دستور العمل از رئیس ناسا می خواست یک برنامه نوآورانه و پایدار اکتشافی را با شرکای تجاری و بین المللی برای فراهم کردن امکان بازگشت انسان به ماه و سفر به سراسر منظومه شمسی و فراهم کردن دانش و فرصت های جدید پی ریزی کند.
در ۲۶ مارس ۲۰۱۹ "مایک پنس" اعلام نمود که هدف ناسا برای فرود در ماه در سال ۲۰۲۴ محقق خواهد شد. در ۱۴ مه ۲۰۱۹ "جیم برایدنستاین" رئیس ناسا هم اعلام نمود که این برنامه جدید، "آرتمیس"(الهه ماه در اساطیر یونان) نام دارد که خواهر دوقلوی "آپولو" است.
در فوریه سال ۲۰۲۰، کاخ سفید برای تأمین برنامه "آرتمیس" بعنوان بخشی از بودجه سال مالی ۲۰۲۱، درخواست افزایش ۱۲ درصدی بودجه کرد. کل بودجه این برنامه ۲۵.۲ میلیارد دلار در سال با ۳.۷ میلیارد دلار برای "سیستم فرود انسان" بود. با این وجود کمیته اعتبارات کاخ سفید این درخواست افزایش بودجه را رد کرد و کنگره فقط ۷۰۰ میلیون دلار به "سیستم فرود انسان" اختصاص داد که ۳ میلیارد دلار از مبلغ درخواستی کمتر است.
سرانجام در فوریه ۲۰۲۱، پشتیبانی از برنامه "آرتمیس" توسط دولت بایدن به صورت رسمی اعلام گردید تا نگرانی ها نسبت به توقف یا کند شدن روند تحقق این پروژه برطرف شود.
ناسا در وبسایت خود در قسمت مخصوص برنامه "آرتمیس" نوشته است: ناسا با استفاده از برنامه "آرتمیس" نخستین زن و یک مرد دیگر را تا سال ۲۰۲۴ با استفاده از فناوری های نوآورانه برای کاوش در سطح ماه روی ماه فرود می آورد. ما با شرکای تجاری و بین المللی خود همکاری خواهیم کرد و تا آخر دهه حاضر، یک اکتشاف پایدار ایجاد خواهیم کرد. سپس ما از آنچه در ماه و اطراف آن می آموزیم برای جهش بزرگ بعدی یعنی اعزام فضانوردان به مریخ استفاده خواهیم کرد.
ما عناصر پایداری را در ماه و اطراف آن خواهیم ساخت که به ربات ها و فضانوردان اجازه می دهد بیشتر از گذشته کاوش کنند و دانش بیشتری به ارمغان بیاورند. همه آنچه که می سازیم، همه آنچه که مطالعه و بررسی می نماییم، همه آنچه که انجام می دهیم، ما را آماده ی رفتن می کند.
برنامه "آرتمیس" متشکل از سه مأموریت متوالی به نامهای "آرتمیس ۱"، "آرتمیس ۲" و "آرتمیس ۳" است.
ناسا در تلاش است تا مأموریت "آرتمیس ۱" را که یک پرواز بدون سرنشین برای آزمایش موشک "سیستم پرتاب فضایی" و فضاپیمای "اوریون" است، در سال ۲۰۲۱ به پرواز درآورد.
"آرتمیس ۲" نخستین آزمایش پرواز سرنشین دار توسط موشک "سیستم پرتاب فضایی" در کپسول "اوریون" است که برای پرتاب در سال ۲۰۲۲ برنامه ریزی شده است.
سرانجام ناسا تا سال ۲۰۲۴ با انجام مأموریت "آرتمیس ۳" فضانوردان خویش را بر روی ماه فرود خواهد آورد.
اجزای اصلی تشکیل دهنده برنامه "آرتمیس" شامل سیستم های اکتشاف زمینی، موشک "سیستم پرتاب فضایی"(SLS)، فضاپیمای "اوریون"، "دروازه ماه"، فرودگرهای قمری و نسل جدید لباس های فضانوردی است.
سیستم های اکتشاف زمینی شامل تمام ساختارهای مورد نیاز و موجود روی زمین برای پشتیبانی از برنامه "آرتمیس" است. ناسا برای پشتیبانی از مأموریت های بازگشت به ماه و رفتن به فراتر از آن، در حال ارتقای تمام امکانات پرتاب در مرکز فضایی "کندی" در فلوریدا است.
موشک "سیستم پرتاب فضایی"(SLS) قدرتمندترین موشک جهان است که انسان ها و محموله ها را به ماه و فراتر از آن می فرستد. "سیستم پرتاب فضایی" به شکل انعطاف پذیر و قابل تکامل طراحی شده است و نخستین موشک فضای عمیق ناسا از زمان "ساترن V" تابحال است.
فضاپیمای "اوریون" سفینه فضایی طراحی شده برای مأموریت های ماه است که خدمه ناسا را به مدار ماه منتقل می کند و در آنجا به سیستم فرود انسان یا "دروازه ماه" تحویل می دهد. خدمه همینطور از این فضاپیما که برای مقاومت در مقابل گرمای شدید ناشی از ورود مجدد به جو ساخته شده است، برای بازگشت با خیال راحت به خانه استفاده می نمایند.
"دروازه ماه" در واقع یک پاسگاه مداری و ایستگاه فضایی در اطراف ماه است. این دروازه که از اکتشافات انسانی و علمی در اعماق فضا پشتیبانی خواهد کرد، همراه با شرکای تجاری و بین المللی ناسا برای اکتشاف پایدار ماه ساخته خواهد شد که امری بسیار مهم می باشد و بعنوان یک الگو برای مأموریت های آینده به مریخ عمل می کند.
فرودگرهای قمری سیستم های مدرن فرود انسانی هستند که ناسا برای ساخت آنها به منظور فرود فضانوردان در سطح ماه با شرکتهای خصوصی آمریکایی همکاری می کند. این فرودگرها به "اوریون" متصل می شوند و در "دروازه ماه" پهلو می گیرند و خدمه را با خیال راحت به سطح ماه و باردیگر به مدار ماه می برند.
لباس های فضایی مدرن برای اکتشافات در فضای عمیق طراحی می شوند. فضانوردان در محیط خشن فضا برای کاوش بیشتر از هر زمان دیگری به لباس های فضایی جدید احتیاج دارند و ناسا برای برنامه "آرتمیس" به دنبال طراحی و ساخت لباس های فضایی مدرن است.
ناسا در جهت تحقق برنامه "آرتمیس" در جستجوی شرکای جدیدی است که به این آژانس فضایی کمک کنند تا داستان اکتشافات انسانی در ماه را با برنامه "آرتمیس" به روشی بیان کند که مخاطبان جهانی را درگیر، تحریک و تهییج کند. ناسا تابحال با شرکت هایی نظیر "بوئینگ"، "لاکهید مارتین"، "بلو اوریجین" و "اسپیس ایکس" همکاری کرده است.
ناسا با پنج پرواز رباتیک رزرو شده به ماه تا سال ۲۰۲۳ و ششمین پرواز که تاریخ آن بزودی اعلام خواهد شد، به دنبال انجام مجموعه ای از تحقیقات جدید و آزمایش های فناوری برای بازگردادن انسان به ماه در آینده نزدیک است.
در ادامه به اخباری می پردازیم که طی سال قبل از راه خبرگزرای ایسنا به سمع و نظر شما مخاطبان محترم رسیده است.
ناسا در مهر ماه سال ۱۳۹۹ خبر از استفاده از "آزمایشگاه شناوری خنثی" خود برای بازآفرینی شرایط سطح ماه داد که از آن برای شبیه سازی ماه پیمایی در زیر آب استفاده می نماید.
ناسا در حال آماده سازی برای انجام مأموریت تاریخی "آرتمیس"(Artemis) است که طی آن نخستین زن و یک مرد دیگر را در سال ۲۰۲۴ در قطب جنوب کره ماه پیاده خواهد نمود. اما برای انجام این کار، باید عملیات های در رابطه با سطح ماه را آزمایش کند و برخی آزمایشات مانند آزمایشی که در تصاویر جدید مشاهده می شود، هیجان انگیزتر از آزمایش های دیگر نشان می دهند.
بعنوان مثال، عملکرد فضانوردان در لباس فضایی خود در "آزمایشگاه شناوری خنثی"(NBL) ناسا در شرایطی شبیه به آنچه که در سطح ماه یافت می شود، آزمایش می شوند.
"آزمایشگاه شناوری خنثی"(Neutral Buoyancy Laboratory) یا به صورت مخفف(NBL)، یک آزمایشگاه تمرینی برای فضانوردان است که در تاسیسات آموزشی "سونی کارتر" واقع در مرکز فضایی جانسون در هیوستون تگزاس واقع شده است. این آزمایشگاه دارای یک استخر بزرگ سرپوشیده به طول ۲۰۲ فوت(۶۲ متر)، عرض ۱۰۲ فوت(۳۱ متر) و عمق ۴۰ فوت ۶ اینچ(۱۲٫۳۴ متر) است که جهت تمرین راهپیمایی های فضایی استفاده می شود.
اواخر مهر ماه بود که خبر از امضای "پیمان آرتمیس" توسط هشت کشور با تعهد صلح در ماه آمد. هشت کشور مبادرت به امضا و تصویب مجدد معاهده فضایی سال ۱۹۶۷ کردند که صلح در کره ماه را تضمین می نماید. آنها این دفعه تحت عنوان "پیمان آرتمیس" آنرا امضا کردند.
ایالات متحده و هفت کشور دیگر با تأیید مجدد تعهد خود به فعالیتهای صلح آمیز، شفاف و همکاری روی کره ماه، "پیمان آرتمیس"(Artemis Accords) را امضا کردند. کشورهای امضا کننده "پیمان آرتمیس"، استرالیا، کانادا، ایتالیا، ژاپن، لوکزامبورگ، امارات متحده عربی، انگلستان و ایالات متحده هستند.
"پیمان آرتمیس" پیمان فضایی منعقد شده در سال ۱۹۶۷ معروف به "پیمان فضای بیرونی"(Outer Space Treaty) را تقویت می کند که سندی غیر تسلیحاتی با هدف ممنوعیت استفاده از سلاح های کشتار جمعی در ماه و سایر اجرام سیاره ای است. این پیمان توسط ۱۱۰ کشور همچون روسیه، چین و ایالات متحده امضا و تصویب شده است.
پیمان فضای بیرونی یا پیمان فضای ماورای جو معاهده بین المللی در ۱۷ ماده برای بهره برداری از منابع فضای بیرونی و نخستین پایه برای نگارش و تصویب قانون فضا است. این معاهده در ابتدا بین سه کشور آمریکا، بریتانیا و اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی در ۲۷ ژانویه ۱۹۶۷ امضا و در ۱۰ اکتبر ۱۹۶۷ اجرایی شد و تا سپتامبر ۲۰۱۵، ۱۱۰ کشور عضو این پیمان شده و ۴۰ کشور آنرا امضا کرده ولی در داخل کشور خود تصویب نکرده اند. اجرای این پیمان زیر نظر کمیته سازمان ملل در امور استفاده صلح آمیز از فضای بیرونی جو است.
حالا کشورهایی که "پیمان آرتمیس" را امضا می کنند با ۱۰ اصل همچون اکتشاف مسالمت آمیز، فعالیتهای شفاف، عرضه کمک اضطراری به پرسنل در سختی، انتشار علنی اطلاعات علمی و دفع ایمن زباله های فضایی موافقت می کنند.
در تاریخ ۳۰ شهریور اعلام گردید که مقصد برنامه "آرتمیس" عوض می شود و شاید نخستین فضانوردان "آرتمیس" هیچگاه قطب جنوب ماه را نبینند.
ناسا اعلام نمود که اگر اجرای این مأموریت بیش از اندازه پیچیده باشد، امکان دارد لازم باشد که کمی عقب نشینی صورت گیرد و احتیاط در دستور کار قرار گیرد.
"جیم برایدنستاین" رئیس سابق ناسا روز دوشنبه ۱۴ سپتامبر اظهار داشت: برای نخستین مأموریت انسانی یعنی "آرتمیس ۳"، هدف ما رسیدن به قطب جنوب ماه است، اما من تعجب نخواهم کرد اگر مثلاً تصمیم گرفته شود که قطب جنوب ماه برای "آرتمیس ۳" از دسترس بیرون برود که البته من هم اکنون نمی گویم که خواهد شد یا نمی گردد.
به نظر می آید ناسا در حال آماده شدن برای تهیه یک برنامه پشتیبان است. دستیابی به قطب های ماه دشوارتر از مناطق استوایی آن است، ازاین رو اگر ناسا در این راه به موانعی برخورد کند، امکان دارد یک مکان فرود ساده تر را برای سال ۲۰۲۴ جایگزین قطب جنوب ماه کند.
روز جمعه ۲۱ آذر ماه بود که ناسا فهرستی ۱۸ نفره از فضانوردان حائز شرایط برای انجام مأموریت های اولیه پروژه "آرتمیس" را اعلام نمود که تلفیقی از فضانوردان پیشکسوت و نورسیده را شامل می شد و نام "یاسمین مقبلی" فضانورد ایرانی تبار ناسا هم در آن دیده می شد.
این ۱۸ نامزد نه تنها در زمینه های مختلفی تخصص دارند، بلکه از افراد نسبتا نورسیده گرفته تا بعضی از باسابقه ترین های ناسا در آن حضور دارند. این لیست انتخاب شده است تا تیم "آرتمیس" را تشکیل دهد و بعنوان بخشی از برنامه "آرتمیس" به زمینه سازی مأموریت های بعدی فضانوردان در ماه کمک نماید.
"یاسمین مقبلی"(Jasmin Moghbeli) در سال ۲۰۱۷ به گروه فضانوردان ناسا پیوست. وی که عضو تفنگداران دریایی ایالات متحده بود، در بالدوین نیویورک بزرگ شده است. وی لیسانس و فوق لیسانس خویش را در رشته مهندسی هوا فضا دریافت کرده است. او همینطور از مدرسه خلبانی آزمایشی دریایی ایالات متحده فارغ التحصیل شده و پیش از ورود به ناسا، خلبانی بالگردهای "H-۱" را آزمایش کرده است. "یاسمین مقبلی" متولد سوم تیر ۱۳۶۲ خورشیدی، خلبان و سرگرد نیروی دریایی آمریکا و فضانورد ایرانی-آمریکایی ناسا است. او فارغ التحصیل موسسه ام آی تی، مدرسه عالی نیروی دریایی آمریکا و دانشکده خلبانی نیروی دریایی ایالات متحده است و بیشتر از دو هزار ساعت پرواز با ۲۵ نوع هواپیمای مختلف را در سابقه دارد.
اواخر آذر ماه بود که ناسا اعلام نمود "دروازه ماه" از بازوی رباتیک پیشرفته آژانس فضایی کانادا معروف به "کانادارم ۳"(Canadarm۳) بهره خواهد برد.
اما در مورد ابرموشک جدید ناسا که بار مسئولیت پرتاب مأموریت "آرتمیس" را بر دوش می کشد، سرانجام در نخستین روز از دیماه بود که ناسا اعلام نمود آزمایش های جدید روی این موشک باردیگر شروع می شود.
در روز چهارشنبه دهم دیماه ناسا از آمادگی یک ربات ماه نورد به اندازه یک جعبه کفش که به "کاوشگر مکعبی" معروف است، اطلاع داد.
محققان مرکز فضایی "کندی" ناسا در فلوریدا در حال آزمایش بعضی از فناوری های بسیار جذاب و جدید هستند که بزودی در ماه مستقر خواهند شد. این کاوشگر رباتیک معروف به "CubeRover" به مفهوم "کاوشگر مکعبی" دارای چهار چرخ است و بیشتر از ۱۵۰ آزمایش حرکتی را در محیط هایی که شبیه به سطح ماه هستند، پشت سر گذاشته است. این ربات، اختراع شرکت فناوری نجوم "پیتسبورگ" با همکاری تیم "Kennedy’s Swamp Works" است. این تیم ها همینطور در حال بررسی توانایی مانور این ربات و نحوه عملکرد سنسور، موتور و سیستم های قدرت آن در یک محیط شبیه به ماه هستند.
اواخر دیماه بود که آزمایش "آتش داغ" ابرموشک "SLS" ناکام ماند و تنها ۶۷ ثانیه به طول انجامید. نخستین آزمایش موتورهای این موشک در اواسط ماه ژانویه در حالیکه هر چهار موتور RS-۲۵ آن به صورت همزمان روشن شدند، انجام شد اما به علت اختلال در سیستم هیدرولیک، در حالیکه قرار بود هشت دقیقه به طول بیانجامد، بعد از ۶۷ ثانیه متوقف گردید.
۱۳ام بمن ماه بود که خبری شوکه کننده منتشر شد: برنامه بازگشت آمریکا به ماه در هاله ای از ابهام
ناسا با تعویق قراردادهای خود با شرکتهای فضایی خصوصی، تحقق جدول زمانی پروژه برگشت به ماه معروف به "آرتمیس" را مورد تردید قرار داده است و به احتمال فراوان این اتفاق در سال ۲۰۲۴ رخ نخواهد داد.
در حالیکه طبق جدول زمانی تدوین شده توسط ناسا مقرر است ایالات متحده در سال ۲۰۲۴ باردیگر بعد از نیم قرن قدم به کره ماه بگذارد، نشانه های بیشتری در حال ظهور است که حاکی از این است که برنامه "آرتمیس"(Artemis) ناسا برای بازگشت به کره ماه بموقع محقق نخواهد شد.
پایگاه "ورج"(Verge) دریافته است که ناسا بی سر و صدا بازه زمانی اعطای دو قرارداد ساخت فرودگر ماه همچون قرارداد سیستم فرود روی ماه با شرکتهای "بلو اوریجین"(Blue Origin)، "اسپیس ایکس"(SpaceX) و "داینتیکس"(Dynetics) را از اواخر ماه فوریه تا آخر ماه آوریل عقب انداخته است.
شرکت "بلو اوریجین"(Blue Origin) در حال کار بر روی فرودگر خود معروف به "بلو مون"(Blue Moon) است، در حالیکه شرکت "اسپیس ایکس"(SpaceX) در حال توسعه موشک "استارشیپ"(Starship) برای سفر به ماه و سپس مریخ است. شرکت "داینتیکس"(Dynetics) هم با همکاری شرکت "سیرا نوادا" در حال ساخت یک فرودگر قمری است.
هجدهم بهمن ماه خبر آمد که ناسا برنامه ای معروف به "بلو گوست"(Blue Ghost) به معنای "روح آبی" را در سال ۲۰۲۳ و به ارزش ۹۳ میلیون دلار قبل از اجرای برنامه "آرتمیس" با همکاری شرکتی به نام "فایرفلای ایروسکوپ"(Firefly Aerospace)انجام می دهد که ۱۰ ابزار مختلف را به این ماهواره طبیعی زمین منتقل خواهد نمود.
این مأموریت، فرودگری به همین نام را در سال ۲۰۲۳ در منطقه ای به نام "دریای بحران ها"(Mare Crisium) که حوضه ای به عرض ۴۸۲ کیلومتر حدودا به اندازه کشور ایرلند در سمت نزدیک ماه است، فرود خواهد آورد. این فرودگر حدود ۹۴ کیلوگرم تجهیزات را برای مطالعه سطح ماه همراه خود خواهد داشت. یکی از این ۱۰ ابزار، تصاویر پرتوی ایکس از زمین را جهت بررسی بادهای خورشیدی ثبت می کند، در حالیکه ابزار دیگر، ماه را حفاری می کند تا داده های در ارتباط با خصوصیات حرارتی ماه را جمع آوری کند. با این وجود ابزار دیگری بعنوان یک هدف برای لیزری عمل می کند که ناسا و "فایرفلای" برای تعیین فاصله دقیق بین زمین و ماه از آن استفاده می نمایند.
۲۲ام بهمن ماه بود که ناسا راه اندازی "دروازه ماه" را به "اسپیس ایکس" سپرد. بر این اساس، ناسا با شرکت "اسپیس ایکس" قرارداد بست تا تجهیزات اولیه ناسا را جهت راه اندازی "دروازه ماه" به فضا پرتاب کند.
سرانجام در تاریخ ۲۱ اسفند ناسا تاریخ دومین آزمایش موتورهای موشک "SLS" را مشخص کرد و تاریخ ۱۸ مارس(۲۸ اسفند) را برای آن برگزید. ناسا دومین آزمایش موشک قدرتمند SLS خویش را به انجام رساند که این دفعه تنها کمی شعله ور شدند. این آزمایش پایانی برای مجوعه آزمایش های هشت مرحله ای معروف به "green run" بود. این آزمایش ها برای نشان دادن قابلیت های موشک در فضا و آماده کردن آن به صورت نظریه برای یک پرتاب واقعی انجام شدند.
این دومین آزمایش موتورهای هسته ای موشک SLS بود. آزمایش اول در ۱۶ ام ماه ژانویه انجام شد و تنها ۶۷.۷ ثانیه پس از آغاز به دلیل یک اختلال بزرگ به پایان رسید. این دفعه ناسا اظهار داشت که امیدوار است بتواند موتورها را برای حداقل چهار دقیقه روشن نگه دارد تا بتواند اطلاعاتی جمع آوری کند. این آزمایش که هشت دقیقه طول کشید به صورت زنده بر روی یوتیوب ناسا پخش گردید. در فیلمی که از موتورها ضبط شده یک آتش کوچک دیده می شود که ناسا آنرا در ارتباط با چسبی می داند که در محل قرارگیری موتورها استفاده شده است.
سفر به مریخ
همانطور که گفته شد هدف بعدی ناسا از انجام مأموریت "آرتمیس"، ابتدا سفر به ماه و ایجاد پایگاهی ثابت در آنجا و سپس سفر به مریخ است.
در حالیکه بازگرداندن فضانوردان به کره ماه توسط ناسا و مأموریت "آرتمیس" در سال ۲۰۲۴ در دست اقدام است، این آژانس می خواهد در دهه میلادی آینده سفر انسان به مریخ را کلید بزند.
این در شرایطی است که "ایلان ماسک" بنیان گذار و رئیس شرکت فضایی خصوصی "اسپیس ایکس"(SpaceX) و یکی از ثروتمندترین افراد حال حاضر دنیا با اعتماد به نفس بسیار زیاد بر این باور است که فرود اولین فضاپیمای سرنشین دار بر روی سیاره مریخ تا سال ۲۰۲۶ میلادی اتفاق خواهد افتاد.
وی عقیده دارد که نخستین ساکنان مریخ در گنبدهای شیشه ای زندگی خواهند کرد. وی می خواهد در همین دهه حاضر به مریخ برسد و آرزو دارد تا سال ۲۰۵۰ به ایجاد یک اجتماع یک میلیون نفری در سیاره سرخ کمک نماید.
با این وجود، هنگامی که از ماسک در مورد قابل سکونت ساختن سیاره مریخ سوال می شود، می گوید که به احتمال زیاد این کار در طول زندگی ما امکان پذیر نخواهد بود و ما این اتفاق را به چشم نخواهیم دید.
فارغ از ایده های جاه طلبانه و شاید انتظارات نامعقول "ایلان ماسک"، ناسا در حال اجرای برنامه ای گام به گام برای رسیدن به سیاره سرخ هستند. دانشمندان ناسا در حال کار با سگ رباتیک مشهور شرکت "بوستون داینامیکس" به نام "اسپات"(Spot) هستند تا آنرا در آینده نزدیک روانه مریخ کنند.
به قول ناسا، این سگ های مریخی شبیه به مریخ نوردهای ناسا مانند "اسپیریت"، "فرصت"، "کنجکاوی" و "استقامت" کار خواهند کرد، با این تفاوت که قادر به انجام کارهای بسیار بیشتری خواهند بود. دانشمندان می گویند که این ربات های چهار پا، چابک تر از مریخ نوردها خواهند بود و مجهز به حسگرهایی هستند که در رویارویی با موانع متوقف نمی شوند و قادر به انتخاب مسیرهای خاص و ایجاد نقشه های مجازی از تونل های زیرزمینی و غارها هستند. این سگ های رباتیکی در صورت سقوط در چاله های مریخی قادر به بازگشت و بالا آمدن از آنها خواهند بود، کاری که مریخ نوردان فعلی قادر به انجام آن نیستند. به نظر می آید که سگ ها هنوز هم بهترین دوست انسان، این دفعه در یک سیاره دیگر خواهند بود.
منبع: gph.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان gph در مورد این مطلب